Geen hypotheek op de toekomst!

Hoe snel stappen we over naar elektrisch rijden? Hoe lang blijven we goederen heen en weer sturen door het Suezkanaal? Wanneer is er sprake van een duurzame landbouw? Hoe halen we de onderwijs- en welzijnsschade in bij jongeren? Wie bepaalt de rekening van COVID?

Allemaal vragen die het karakter hebben van hypotheken op de toekomst. We kunnen er meer of minder werk van maken, vroeger of later mee starten, maar eén ding weten we vrij zeker: de generatie(s) na ons zullen geconfronteerd worden met de nadelen van ons getreuzel of de voordelen van onze doortastendheid. Als je niet oplet wordt dit uitgespeeld als een conflict tussen generaties waarin de verwijten over en weer vliegen. We zien aanzetten daartoe bijvoorbeeld al in het politieke debat waar jongeren, vaak meer globaal georiënteerd en wonend in stedelijke omgevingen, andere prioriteiten stellen dan de wat oudere groep, vaak buiten de steden woonachtig en meer op de directe omgeving gericht.

Nu investeren

In een indrukwekkende studie laten de politieke wetenschappers Pippa Norris en Ronald Inglehart[1] zien hoe de opkomst van autoritair populisme (Trump, Orban, Le Pen, Baudet, Wilders) verklaard wordt door deze oplopende spanning. Juist daarom moeten we nu goed kijken naar wat we kunnen doen om de volgende generatie zo krachtig en kansrijk mogelijk te maken. Een investering in de volgende generatie is dus altijd goed. Robuust of no regrets: je valt je er zeker geen buil aan.

Los van de vraag hoeveel kwesties er ook door volgende generaties opgelost moeten worden in klimaat, economie of sociale inclusie: we moeten hen nu toerusten om nu èn straks hun rol te kunnen pakken. Het gaat niet goed met veel jongeren: hun welzijn staat zwaar onder druk, onderwijsachterstanden lopen snel op en breuklijnen tussen groepen worden groter. De jongerendenktank van de SER luidde in januari al de noodklok[2] en er is geen enkele reden om aan te nemen dat de situatie nadien ingrijpend verbeterd is, eerder het tegenovergestelde.

In de knel

Met name hun positie op de arbeidsmarkt staat onder druk: het gebrek aan stageplekken is nu al een groot probleem. Te vrezen valt dat bij economische krapte ook de baankansen van jongeren verslechteren. Hun onderwijs is -ondanks alle goede inspanningen van scholen- ook van mindere kwaliteit. De persoonlijke en sociale vorming komt in de knel door gebrek aan contactmogelijkheden.

Initiatief op niveau van gemeenten

Nú aanpakken om jongeren door deze crisis heen te helpen is dus dringend noodzakelijk. Om die reden ondersteunen we vanuit TIAS graag een initiatief van SARDES en CAOP om op het niveau van gemeenten nu maximaal werk te maken van de kansen van jongeren. TIAS-alumnus Patrick Banis is directeur arbeidsmarkt bij het CAOP en mede-initiatiefnemer. Hij zegt er het volgende over:

“Gemeenten staan de komende periode voor een enorme taak op het gebied van jongeren en arbeidsmarkt. Er is namelijk sprake van een grote mismatch die niet alleen impact heeft op de jongeren zelf, maar ook op de bredere maatschappij. Onze missie: bruggen slaan naar de toekomst, voor iedere jongere en voor onze samenleving. Samen met (centrum-)gemeenten en arbeidsmarktregio’s in heel Nederland zetten we een extra stap in de oplossing van jeugdwerkloosheid. Dat is hoognodig. Onze ambitie is groot en wij staan in de startblokken om met een lerend netwerk iedere jongere een helder arbeidsperspectief te bieden en de jeugdwerkloosheid op te lossen in 2025.”

Klik voor meer informatie over Alliantie Kansen voor Jongeren

Creëer maatschappelijke waarde in turbulente tijden

Als manager, bestuurder of toezichthouder in de publieke sector zoek je naar het evenwicht tussen belangen van overheden, markten, netwerkpartners en burgers. Hoe creëer je publieke waarde en draagvlak? Hoe ontleed je vraagstukken vanuit meerdere invalshoeken? Hoe vind je nieuwe mogelijkheden en hoe kom je tot toekomstbestendige oplossingen? Lees welke impact je creëert met de Bestuur & Toezicht programma's van TIAS.

Lees meer »