Samenwerken in de zorg, ook na de coronacrisis?
Natuurlijk werken we samen! Samenwerken is dé oplossing voor vele problemen. Immers, samen kunnen we meer bereiken. De COVID-pandemie heeft tot veel samenwerking geleid en de roep is om dit vooral ook te blijven doen na de coronacrisis.
Door samen te werken hebben we meer financiële armslag, samen kunnen we een vuist maken, samen hebben we meer competenties. Toch leveren samenwerkingsvormen ook problemen op. Samenwerken gaat over individuen en over organisaties. In de zorg is samenwerken tussen organisaties precair vanwege de marktwerking die uitgaat van concurrentie.
Op de zorgverzekeringsmarkt is dat tussen zorgverzekeraars, op de zorginkoopmarkt en zorgverleningsmarkt is dat tussen zorgaanbieders. Kijkend naar bijvoorbeeld de ouderenzorg of jeugdzorg, dan zijn er meerdere soorten zorgverleners gelijktijdig nodig die complementair met elkaar samenwerken om de zorg te verlenen zonder dat er van concurrentie sprake is. Samenwerken in de zorg is daarom vaak noodzakelijk, ondanks de gereguleerde markt. Samenwerkingsvraagstukken zijn daarmee frequent aan de orde binnen de organisatie en management van de zorg en krijgen in de opleidingen van TIAS veel aandacht.
Online Inspiratiecollege en Informatiesessie: 'Samenwerken voor een betere zorg'
Hoe draagt samenwerken bij aan een beter resultaat in de zorg? Op
8 september om 19:00 uur organiseert TIAS samen met
Prof.dr. Peter van der Voort een
Online Inspiratiecollege en Informatiesessie.
In het interactieve college deelt Peter zijn visie op samenwerkingsvraagstukken in de zorg. Hij doet dat niet alleen als hoogleraar, maar zeker ook als specialist, praktijkexpert én beleidsmaker. In het college gaat hij in op vragen als:
• Samenwerken in gereguleerde zorgmarkt: ook na COVID?
• Hoe draagt samenwerken bij aan een beter resultaat in de zorg?
• Wat is nu een betere en/of logischere manier van samenwerken binnen de zorg?
Meer informatie
Interprofessioneel samenwerken
In de zorg werken veel professionals. Professionals zijn mensen die gedreven zijn om in hun vak goed te presteren. Ze houden hun kennis bij en werken graag met een bepaalde mate van autonomie en zeggenschap over hun eigen werk. Ze vullen hun werk in vanuit de kwaliteitskaders die ze zichzelf en hun beroepsgroep opleggen. Daaruit komt ook een eigenzinnige insteek voort.
Het is evident dat professionals elkaar vinden in het streven naar kwaliteit maar ook dat de verschillende manieren van invullen daarvan tot frictie in de samenwerking kan leiden. Het hebben van gezamenlijke doelen, intensieve communicatie en de intentie om samen te werken zijn belangrijke randvoorwaarden voor een succesvolle samenwerking. Daarnaast zijn het inleven in elkaars perspectief en reflexiviteit factoren die samenwerken succesvol kunnen maken. Het samenwerken van professionals binnen een interorganisationele samenwerking kent een dubbele uitdaging.
Interorganisationele samenwerking
De samenwerking tussen organisaties kan op verschillende manieren vormgegeven worden. In de literatuur zijn diverse modellen geformuleerd over interorganisationele samenwerking. De mate van autonomie en de wijze waarop de governance is geregeld variëren hierin. In ieder geval is het belangrijk dat de samenwerking een gezamenlijk doel nastreeft. Dat doel kan bijvoorbeeld zijn om de eigen organisatie levensvatbaar te houden (financieel of anderszins) in een veranderende omgeving maar kan ook een inhoudelijk doel zijn dat een van de samenwerkingspartners niet alleen kan bereiken. Er moet vanuit de samenwerkingspartners ook een zekere urgentie gevoeld worden.
In de zorg hebben interorganisationele samenwerkingen vaak als doel om met elkaar integrale zorg te kunnen leveren. Soms wordt dit door overheidsbeleid afgedwongen, zoals bij de verloskundige samenwerkingsverbanden, maar binnen een steeds vaker voorkomende vorm van een soort van populatie bekostiging is interorganisationele samenwerking ook noodzakelijk. Het is relevant om vooraf goed na te denken over de structuur en governance van de samenwerking. Die structuur dient de gezamenlijke doelen te ondersteunen. Veel problemen binnen interorganisationele samenwerking worden gevoed vanuit een samenwerkingsstructuur die niet passend is bij de aard en doel van de samenwerking.
Netwerksamenwerking
Netwerken worden in de zorg steeds belangrijker en kunnen worden gezien als een vorm van interorganisationele samenwerking. Daarmee geldt ook voor netwerksamenwerking dat een goede analyse vooraf over de structuur en governance van het netwerk van belang is. In een netwerk kunnen partners gelijkwaardig zijn of kan een van de netwerkpartners de coördinerende rol hebben. Een andere vorm is een aparte organisatie die het netwerk ondersteunt en organiseert. Factoren die de keuze hiertussen bepalen zijn onder andere het aantal deelnemende organisaties en het onderlinge vertrouwen.
Conclusie
In de zorg is samenwerken een manier om een beter resultaat te bewerkstelligen. Dat geldt voor professionals onderling als voor organisaties. Binnen de wettelijke kaders is samenwerken tussen zorgorganisaties in het algemeen mogelijk. Het is cruciaal om voorafgaand aan de samenwerking de doelen helder te krijgen en de structuur hierop aan te laten sluiten zodat samenwerken ook gaat werken.
Breder strategisch kader in de zorg
Zorgverlening optimaal organiseren lukt alleen vanuit een overstijgende visie en kennis van de laatste ontwikkelingen in de zorg. De Executive Master of Health Administration (MHA) biedt deze kennis voor zorgprofessionals met verantwoordelijkheid voor strategische besluitvorming, innovatie en verbetering van de zorgkwaliteit. Het MHA-programma weerspiegelt die verantwoordelijkheid en het maatschappelijk belang dat eraan verbonden is.
Lees meer over deze opleiding »