Organisatiestructuur en patiëntveiligheid succescriteria voor goedkopere zorg
5 september 2013 | 1 min lezen
Het herinrichten van zorgorganisaties en letten op patiëntveiligheid kunnen de zorg kwalitatief beter en goedkoper maken. Dat stellen bijzonder hoogleraar Rob Slappendel en bijzonder hoogleraar Jo Caris in dubbele oratie op vrijdag 6 september 2013.
De organisatie van professionele gezondheidszorg
De zorg voor patiënten of cliënten met meer complexe aandoeningen zou meer gericht kunnen zijn op integrale behandelingen en minder op gespecialiseerde verrichtingen. Externe gerichtheid is sowieso een aandachtspunt voor zorgbedrijven. Zorgbedrijven zouden meer oog moeten hebben voor belangen van cliëntgroepen, verzekeraars, inspectie, ict, opleidingen, publiek en wetenschap. Goede zorg aan patiënten vraagt immers ook aandacht voor kwaliteitsnormen, kosten, communicatie, verslaglegging, privacy etcetera.
In plaats van de huidige structuur van zorgorganisaties naar interne specialisaties zouden ze kunnen sturen op de belangen van externe partijen. Dat vereist de expertise om die externe belangen te vertalen naar intern handelen. Het vraagt ook om coördinatie van de hierbij behorende taken. Daarvoor bestaan drie stijlen. Het bestuurlijk en management-gezag (hiërarchie) van belang voor de formele besluitvorming, de invloed van experts (heterarchie) voor de inhoudelijke vraagstukken en collegialiteit (netwerken) voor de onderlinge afstemming en samenwerking. Door een zorgvuldige combinatie van deze stijlen kan de bestuurbaarheid worden vergroot.
Patiëntveiligheid gaat de zorg kwalitatief beter en voordeliger maken.
Actieve en effectieve patiëntveiligheid gaat er voor zorgen dat de vermijdbare schade en sterfte zal dalen, het maakt de zorg kwalitatief beter en goedkoper. Er is vooral veel te winnen op het terrein van de late gevolgen van een medische misser. Bij directe gevolgen van een medische fout (opereren aan een verkeerd been, wondgaas achterlaten in de buik bij een operatie) zijn al veel zaken enorm verbeterd. Die komen veel minder veel voor dan een decennium terug. Indirecte missers zijn minder goed te traceren. Gevolgen zijn nadelig voor patiënt en ziekenhuis omdat dit altijd zorgt voor een langer dan geplande opnameduur of heropname en dus onnodige kosten met zich meebrengt.
Prof. dr. Jo Caris is bijzonder hoogleraar ‘Organisatie-ontwikkeling in de zorg’ aan TIAS School for Business and Society
Prof. dr. Rob Slappendel, anesthesioloog is bijzonder hoogleraar ‘Kwaliteit en veiligheid in de zorg’ aan TIAS School for Business and Society.
Beide leerstoelen worden gefinancierd door het Amphia Ziekenhuis.