Rendement en liquiditeit, kip of ei?
Wat was er nu eerder de kip of het ei? In de financiële markt bestaat deze vraag ook, maar dan voor rendement en liquiditeit. Wat gaat nu vooraf aan wat? Leidt een sterk rendement tot meer handel en dus liquiditeit, of reageren rendementen op transacties? Samen met Gianluca Marcato (Henley Business School) zocht Dirk Brounen (TIAS) het uit in een internationale studie onder vastgoedfondsen.
Deze zogenaamde rendement-liquiditeit dialoog bestaat al langer. Gedragseconomen beweren dat aandeelhouders reageren op oude resultaten. Zo zijn de hoogst renderende beleggingen vaak de meest populaire in de volgende periode. Rendementen trekken extra aandacht en rendement leidt tot liquiditeit. Anderzijds is er ook een literatuurstroom die deze relatie omdraait. Omdat beleggers soms zoeken naar signalen in markten met onvolledige informatie, wordt liquiditeit soms gezien aan een signaal waarop rendementen reageren. Grote orders van institutionele beleggers worden door de markt dan vertaald als een teken van vertrouwen waarop rendementen gunstig reageren. In dat geval gaat liquiditeit voor het rendement uit.
In een internationale studie van de tien grootste publieke vastgoedmarkten laten Brounen en Marcato zien dat vooral het eerste geldt. Rendementen leiden tot extra handel-return chasing. De beursgenoteerde vastgoedmarkten zijn wereldwijd enorm gegroeid en inmiddels volwassen geworden. Zo zien de onderzoekers ook dat de liquiditeit in de afgelopen jaren flink is toegenomen. Dit is dan allicht ook een verklaring waarom de inverse relatie (handel leidt tot rendement) niet meer van kracht is. In efficiënte en volwassen markten zijn al genoeg signalen voorradig zonder dat liquiditeit daar nog veel aan toevoegt.
Lees voor het hele verhaal de pdf van de working paper.